ปฏิมากรรม เครื่องประดับชาวสวรรค์ ทิพยสมบัติเกิดด้วยบุญที่สั่งสมมา
ถวายข้าวตอก มีวิมานประดับขันและข้าวตอก
เรื่องราวของ
"ลาชเทวธิดา" ที่ถวายข้าวตอกแด่ พระมหากัสสปเถระ
ที่เพิ่งออกจากฌานสมาบัติ ระหว่างทางเดินกลับบ้านเธอถูกงูพิษกัดตาย ละโลกด้วยจิตผ่องใสเพราะนึกถึงบุญได้
ไปบังเอิญเป็นเทพธิดาในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีวิมานทอง ๓๐ โยชน์ ประตูวิมานประดับด้วยขันทองคำ
เต็มด้วยข้าวตอกทองคำห้อยระย้าอยู่ เทพธิดาตรวจดูทิพยสมบัติด้วยจักษุแล้วทราบว่า ด้วยผลแห่งข้าวตอกที่ได้ถวายพระมหากัสสปเถระนั่นเอง
จึงมายังโลกมนุษย์เพื่ออุปัฏฐากพระเถระ มุ่งหวังสั่งสมบุญกุศลเพิ่มขึ้น แต่ก็โดนพระเถระไล่
เพราะเห็นว่า ไม่เหมาะสมที่มีผู้หญิง แม้เป็นเทพธิดามาดูแล
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงทราบด้วยข่ายพระญาณ จึงทรงแผ่พระรัศมีดุจประทับเฉพาะหน้าเทพธิดา
ทรงตรัสพระคาถา
ปุญญฺญฺ เจ ปุริโส กยิรา
กยิราเถถนํ ตมหิ ฉนฺทํ กยิราถ สุโข ปุญญสฺส อุจฺจโย"
ถ้าบุรุษพึงทำบุญไซร้, พึงทำบุญนั้นบ่อยๆ พึงทำความพอใจในบุญนั้น,
เพราะว่าความสั่งสมบุญทำให้เกิดสุข
เมื่อจบพระเทศนา
เทพธิดาได้บรรลุโสดาปัตติผล (ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท)
ถวายแกงปู มีปฏิมากรรมปูทองคำคอยบอกให้นึกถึงบุญ (กักกฏกรสทายกวิมาน)
ภิกษุรูปหนึ่งเริ่มเจริญวิปัสสนา เกิดโรคปวดหูขึ้นมา ไม่อาจที่จะขวนขวายวิปัสสนาได้ เพราะมีร่างกายไม่สบาย
แม้ประกอบยาต่างๆ ตามวิธีที่หมอทั้งหลายบอก โรคก็ไม่สงบ.
ภิกษุนั้นได้กราบทูลความนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่า โภชนะที่มีรสปูเป็นสัปปายะแก่เขา จึงตรัสแก่ภิกษุรูปนั้นว่า ภิกษุ เธอจงไปเที่ยวบิณฑบาตที่นาของชาวมคธ.
ภิกษุนั้นคิดว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงเห็นการณ์ไกล คงจักทรงเห็นอะไรๆ เป็นแน่ จึงทูลรับพระพุทธดำรัสว่า สาธุ พระเจ้าข้า ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ถือบาตรจีวรไปนาของชาวมคธ ได้ยืนบิณฑบาตที่ประตูกระท่อมของคนเฝ้านาคนหนึ่ง คนเฝ้านานั้นปรุงอาหารรสปูและหุงข้าวแล้ว คิดว่าพักเสียหน่อยหนึ่งแล้วจึงจักกิน นั่งอยู่ เห็นพระเถระจึงรับบาตร นิมนต์ให้นั่งในกระท่อม ได้ถวายภัตตาหารที่มีรสปู.
เมื่อพระเถระฉันภัตตาหารนั้นได้หน่อยหนึ่งเท่านั้น โรคปวดหูก็สงบ เหมือนอาบน้ำร้อยหม้อ.
ภิกษุนั้นได้กราบทูลความนั้นแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า
ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่า โภชนะที่มีรสปูเป็นสัปปายะแก่เขา จึงตรัสแก่ภิกษุรูปนั้นว่า ภิกษุ เธอจงไปเที่ยวบิณฑบาตที่นาของชาวมคธ.
ภิกษุนั้นคิดว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงเห็นการณ์ไกล คงจักทรงเห็นอะไรๆ เป็นแน่ จึงทูลรับพระพุทธดำรัสว่า สาธุ พระเจ้าข้า ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ถือบาตรจีวรไปนาของชาวมคธ ได้ยืนบิณฑบาตที่ประตูกระท่อมของคนเฝ้านาคนหนึ่ง คนเฝ้านานั้นปรุงอาหารรสปูและหุงข้าวแล้ว คิดว่าพักเสียหน่อยหนึ่งแล้วจึงจักกิน นั่งอยู่ เห็นพระเถระจึงรับบาตร นิมนต์ให้นั่งในกระท่อม ได้ถวายภัตตาหารที่มีรสปู.
เมื่อพระเถระฉันภัตตาหารนั้นได้หน่อยหนึ่งเท่านั้น โรคปวดหูก็สงบ เหมือนอาบน้ำร้อยหม้อ.
พระเถระนั้นได้ความสบายใจเพราะอาหารเป็นสัปปายะ น้อมจิตไปโดยวิปัส
|
0 ความคิดเห็น: